तो क्षण

आतुरलेला आसवांमध्ये मुक्त न्हालेला
साठव मणभर करीती कल्लोळ
अव्यक्त मनाच्या कप्यामध्ये
तो क्षण निवांत सुखावलेला

क्षणात सुख दुःख जन्माचे
किती पाढे गावे जीवनाचे
अधीर मन बधिर तन
आस लाविती पुन्हा पुन्हा

अनंताचे शब्द साथी
कधी मावती ओजळीं मध्ये
अधीर होऊन पुन्हा पुन्हा
ओघळती कधी नयना वाटे

क्षणात यावे कवेत घ्यावे
पुलकित व्हावे पुन्हा पुन्हा
उजळून जावे गाणे व्हावे
ओसांडीत पाऊलखुणा

वाट नेई  दूर देशी
पुरून टाकी खाणाखुणा
पुन्हा फुलावे फुलून उरावे
ते क्षण जगावे पुन्हा पुन्हा