मृगजळ

ही स्वप्नवेडी माया
कंठात दाटून येते
नाही नाही म्हणता
जाळ्यात गोवून नेते

हे पाश मोहबंधाचे
बिलगून घेती कुशीत
हळूच करकचून
घेती जीव मुठीत

हा भावाभोळा वाटे
का मृगजळाचे काटे?
उमगावे कसे कशास
मनानंद्ध काहूर दाटे

हा वेडा खेळ सारा
नेई अलवार वाहून
परतण्या मार्ग नाही
जीवात्मा जातो गुंतून

कालचक्र जन्मगतीचे 
फिरते एकामागून एक
मोक्षबिंदू दूर भासे
डुबलो पुरता त्यात

Savita BK

 छंदोरचना

वृत्त.....पादाकुलक 8 + 8
मा. समुपदेशक- श्री राजेंद्र उगले

सागरतीरी वाळूवरती


सागरतीरी वाळूवरती
लपलप लाटा खेळ खेळती
थंड गारवा स्पर्श मखमली
सरसर काटा अंगा वरती

माडांची ही सळसळ भारी
मनात विजोड हर्ष उभारी
संध्याकाळी दिशा फुलल्या
अवकाशाचा रंग केशरी

वाळूमध्ये पाय माखुनी
चालू लागे मन माघारी
सोनपावले आठवणींची
अलगद येती मनी दाटूनी

कातर वेळी मन एकांती
गत काळाची ओढ वाढवी
सागरतीरी भेट आपली
झाली होती एके काळी...

सविता ब कुंजीर (Savita BK)
राऊ समूह

 श्रीकृष्ण शरम :

शब्दमय श्रीहरी म्हणजे भागवत होय...

दिवाकर अनंत घैसास लिखित श्रीमत भागवत सार हा आत्मज्ञानाचा प्रकाश आहे. शब्दनं शब्दातून ओसांडणारा प्रकाशरूपी कवडासा हृदयातील भगवंताची चतुर्रभुज मूर्ती जागृत करते. श्रीमत भागवत हे परमतत्वाशी जोडण्याचा दुवा आहे, विष्णू भक्तांच्या भक्तीचा अथांग सागर आहे. विष्णूभक्तांच्या भक्तीप्रेमात न्हावून निघताना हृदयाचा कोपरा अन कोपरा द्रवल्याशिवाय रहात नाही.

सर्वसाक्षी विष्णुचे दशावतार तुमचं चित्त स्थिर
करून कमर्बंधनातून मुक्तीचा मार्ग दर्शवितात.
कलियुगात भक्तीचा सोपा मार्ग व्यासांनी आपल्यासाठी मोकळा करून दिला आहे. त्या कल्पतरूरुपी अतिमधुर फळाची अवीट गोडी जीवनाच्या मोह मायेतून मुक्ती मार्गस जाण्यास प्रवृत्त करून निवृत्तीचा मार्ग दाखवते. तन्मय होऊन त्या अथांग समुद्रात आपण मूक्तपणे विहार करू लागतो. तन मन हलक होतं आणि अश्रू भक्तीरूपाने मूक्त होतात, शब्द, भावना आणि मन  स्थिर होऊन मुकपणे वास्तवाशी समरस होण्यास स्फूर्ती प्रदान करतात.

मुक्तिमार्गाच्या वाटेला लागल्यानंतर प्रभुशी एकरूप होण्यापेक्षा, त्यानं दिलेलं हे जीवन आत्तापासूनच परमात्याशी एकरूप व्हावं असं मला वाटतं.

भागवताची बारा स्कंधामध्ये विभागणी केली आहे. संस्कृत पुरणातील गहन तत्वज्ञान, वंशपरंपरेची विस्तृत माहिती यात वर्णनिल्या आहेत. दशम स्कंधात कृष्णअवतारलीला वर्णली आहे. महर्षी व्यासांनी लिहिलेलं भागवत म्हणजे कलियुग वासियांसाठी मुक्तिधामाचा मार्गच आहे.
भगवताच्या अथांग सागरातून रसग्रहण करताना
ओजंळरुपी ज्ञान आपल्या माया मोहाच्या जाळीतून पटकन निसटून जात. त्याला साठवून ठेवायला ओंजळ घट्ट करावी लागते. मोह मायेच्या जाळ्याला बांध घालावे लागतात. हे करण्यासाठी सातत्य ठेवून निरंतन भागवताच्या डोहात डुंबावं लागत.

विष्णुभक्तांच्या विविध कथा शुकदेवांनी
परीक्षिताला सांगितल्या. राजा भरत, ध्रुव,पृथु अजामीळा, प्रहाद, सुदामा, ऋषभदेव याच्या भक्ती प्रवास सांगितला असून, भक्तीच्या विविध छटा त्यातून आपल्याला दिसून येतात. या भक्तांनी परमेश्वर प्राप्ती साठी केलेले प्रयास आपल्या खुज्या प्रववृत्तीची जाणीव करून देतात. सकाम भक्ती ध्रुवाची होती, निष्काम भक्ती पृथुराजाची, पृथु राजाला साक्षात श्रीहरी प्रसन्न झाले आणि वरदान मागायला सांगितलं. राजा म्हणाला मला तू वरदानाच आमिष दाखवून या संसार चक्रात गोवू नको, दिलाच तर तूझ्या भक्तीच निरंतन दान दे. सुदामा मागूच शकला नाही आणि त्यानी त्याला कमी पडू दिल नाही. जस भक्तांच्या मनात सतत नारायणाच स्मरण असतं तसंच आपल्या भक्तांच स्मरण हरिच्या हृदयात चालू असतं. कृष्ण म्हणतो एक वेळ मी रुक्मिणीला विसरेन पण माझ्या भक्तांना नाही. तुम्ही समजून जा आणि त्याच्या प्रेममयी विश्वात स्वतःला सहभागी करून घ्या. Savita B Kunjir 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 तू 

श्वास तू आभास तू 

स्वप्न तू स्वप्नात तू 

कळी तू फुल तू 

मोगरा तू सुगंध तू 

ओढ तू भेट तू 

सांज तू भास्कर तू 

सागर तू किनारा तू 

चंद्र तू चांदणी तू 

वारा तू वादळ तू 

शब्द तू शब्दात तू 

कवी मनाची कल्पना तू 

 

जिंदगी

जिंदगी नाराज़ मत हो

हम मन के बहुत सच्चे थे 

चापलूसी मैं थोड़े कच्चे थे 

दर बदर की ठोकर खायी है 

तभी तो दुनियादारी, दिमाग मैं घुस पायी है  

सच्चे का मुँह काला, झुठे का बोल बाला है 

हम खुद ही खफा है खुदपर 

ना तो दुनियदारी समझ मैं आयी, ना तो खुदा की खुदाई,

"जिंदगी" तुम भी तो ख़फा हो हमसे 

किस किस की नाराज़गी, कब तक मुझे झेलनी है

बस.. .. 

मौत बाहोंमे आख़री साँस लेनी है  

 

निरागस

निरागस मनाला समजवू कसं 

अंतरिय भावनांना आवरू कसं 

डोळ्यांची भाषा आई वाचू शकते 

पिल्लाच्या वेदना ती समजू शकते 

सल आयुष्यात कायम आहे 

प्रेमाचा पाझर पित्याला नाही 

जीव स्वतःच्या लेकरावर एवढा सुद्धा नाही 

त्या, चिमुकल्या जीवाला समजवू कसं

दोनाश्रू ढाळून मी गप्प होते 

निरागस मनाला पटवू कसं 

 शोधू मला मी कशी

शोधू मला मी कशी, सांगेल का इथे कुणी?

काळाच्या सावल्या मध्ये   

लपली छबी अशी कशी 

आघात मनावर अनेक झाले 

जवळचे  माझे सारे

पडद्यामागे गडप झाले 

अविश्वासाचे भूत मनाच्या 

पारंब्यांवर जाऊन बसले 

फसवे मुखवटे इथे सारे 

रंग मनाचे उडवून बसले 

ठेचाळलेल्या या मनाला 

धर्याने मी पुन्हा जोडलें

जडण घडण करता करता 

मीच मला हरवून बसले  

शोधू मला मी कशी, सांगेल का इथे कुणी? Savita BK

 

नारी तू सतर्क हो 

व्यक्त हो सशक्त हो, नारी तू सतर्क हो 

दुर्गा तू काली तू 

प्रेमाचा साक्षात्कार तू 

अबला नाही सबला हो 

व्यक्त हो सशक्त हो, नारी तू सतर्क हो 

ज्वाला तू अंगार तू 

प्रतिकाराची स्फूर्ती तू 

नराधमांचा काळ हो 

व्यक्त हो सशक्त हो, नारी तू सतर्क हो 

कृष्णाची मीरा तू झाशीची राणी तू 

भक्तीचा सागर तू 

लढण्यास आता सज्ज हो 

व्यक्त हो सशक्त हो, नारी तू सतर्क हो 

चूल तू बंधन तू 

तोड सारे बांध आता 

ज्ञानाचा प्रकाश हो 

व्यक्त हो सशक्त हो, नारी तू सतर्क हो 

 देवा तू आला नाही

देवा तू आला तरी, भेटल्या सारखा वाटलं नाही
सगळ्यांच्या घरी आला पण, माझ्या घरी आला नाही

माझा छकुला बघत होता, रोज तुझी वाट
त्याला उत्तर देता देता, लागली माझी वाट

तुझ्या आगमनाची केली होती, जय्यत तयारी
बसायला सिंहासन अन, नेसायला पिवळा पितांबर भारी
 
तुला सुंदर दिसला असता, हिऱ्यांचा मुकुट
सोन्याची कंठी घातल्यावर, दिसला असता उठून

तुझ्या स्वागताला आणले होते, ढोल लेझीम ताशे
रोज रोज करणार होते, तुपातली मोदक सारे

तुझ्या आरतीमूळे, मन आलं असत भरून
तुझ्या आगमनाचा आनंद, दिसला असता डोळ्यांतून

सगळी तयारी केली देवा, काय चूक झाली
माझ्या घराची वाट तुला, का नाही गावली ?

खर खरं सांग देवा, काय आमचं चुकलं
माझं घर चुकवून, तू का प्रस्थान केलं ?

भक्तांचा कैवारी तू, चुकलं आमचं माफ कर
पुढच्या वर्षी तरी देवा, माझ्या घरी आगमन कर
पुढच्या वर्षी तरी देवा, माझ्या घरी आगमन कर